OMmmm...

SOBOTA Na wywieszonym w strategicznym miejscu (drzwi łazienki) planie dnia jako punkt pierwszy figurowało przygotowanie śniadania. Bardzo słusznie, wziąwszy pod uwagę ile radości przysparzały niektórym prace domowe, choć nie jest wykluczone, że miało to związek z charyzmatyczną postacią Gospodarczego... Zanim zatopiliśmy kły w chlebie z pasztetem, zeszliśmy jeszcze do kaplicy na jutrznię (oraz poszerzające horyzonty wprowadzenie). Nie została w nim jednak zawarta informacja, że jeden psalm śpiewa się tylko raz, co skwapliwie wykorzystała hmm... mająca rozpocząć śpiew osoba. Całe szczęście prowadzący modlitwę animator wykazał się przytomnością umysłu.

Sobotni poranek miłe dziewczęta zwane Jowitą i Martą postanowiły, jakże rozsądnie, poświęcić na uczestnictwo w naszym OMie. Nie powstrzymał ich ani labirynt uliczek ani ćwiczenie pokory pod zamkniętą bramą wjazdową. Dotarł do nas także Rafał. Postawa zasługująca na pochwałę!

Na spotkania w grupach rozeszliśmy się po pokojach ale próby umknięcia przed wzrokiem św. Daniela Comboni okazały się daremne. Brodaty założyciel goszczącego nas zgromadzenia towarzyszył nam nieustannie obecny na licznych obrazach i obrazkach, świecach oraz kalendarzach.

Popołudnie upłynęło pod znakiem przygotowań do Eucharystii. Sprawował ją niezawodny ks. Leszek, który ewidentnie czuje się wśród nas jak we własnej parafii, bo stwierdził potem przy talerzu spaghetti, że dobrze byłoby wreszcie gdzieś wyjechać całą wspólnotą:)

Wieczorem na agape zapoznaliśmy się dokładnie z zawartością plecaka Odpowiedzialnego. Była ona zaskakująco bogata, lekki niepokój wzbudziły w nas tylko żelki, które zapobiegliwy producent zaopatrzył w symbol skrzyżowanych piszczeli. Być może to właśnie one, a nie zaczadzenie kadzidłem, stały się powodem nędznego stanu Odpowiedzialnego i, co za tym idzie, nienaturalnie cichego zachowania uczestników, nieosiągalnego dla animatorów w zwykłych okolicznościach?