uprawa zielska w podziemiach kościoła

Włochaty kurczak, uwieczniony na oglądanych przez was na zdjęciach w fazie "przed" i "po", jest ofiarą naszego zeszłotygodniowego procederu. Nadmierny kontakt z zielskiem przyprawił go o utratę obu łapek. Całe szczęście, przeszczep przyjął się dobrze, rekonwalescent przeszedł na dietę z mazurków, a z przebytej traumy leczy się obecnie u mnie w domu...

Z naszej perspektywy akcja się udała, choć i nam groziło odpadnięcie łapek, kiedy w Wielką Sobotę zawijaliśmy w kolorową krepinę 400 doniczek z rzeżuchą i żytkiem (A może owsem? W każdym razie było zielone i wyglądało jak trawa...). Z salki oazowej już od świtu rozlegał sie śpiew pieśni pasyjnych (Wojtek), a na niebieskich krzesłach stały rzędy pudełek z roślinkami. Krepina pofarbowała nam ręce na wszystkie dostępne w papierniczym odcienie zieleni i żółci, a Szymon umilał pracę, opowiadając, jak reagowali aptekarze na prośbę o wyselekcjonowane gumki recepturki: w kolorach zielonym i żółtym. Przemek dzielił czas między pakowanie a prowadzoną przez Janka w sali obok zbiórkę ministrancką.

Po tygodniu uprawiania zieleniny w domach, wdychania jej oparów, prób zmniejszania lub zwiększania tempa jej wzrostu i poświęconym rzeżusze poranku, chyba każdego z nas nawiedziła pełna zwątpienia myśl, czy ktokolwiek zechce dobrowolnie zabrać do domu obrzydłe zielsko?

Ale parafianie okazali się skłonni do współpracy. Niewykluczone, że przyczyniło się do tego chytre handlowe podejście: obecność króliczków na koszyczkach na "co łaska" i informacyjnych kartkach oraz strategicznie rozmieszczone stoliki: przy wejściu do auli i wyjściu na zewnątrz. A może po prostu lubią rzeżuchę?